Rozrusznik

– czyli terapia przez sztukę. Działania artystyczne są sposobem na wyrażenie siebie, a osoby z problemami natury emocjonalnej, psychologicznej, często dopiero przez sztukę są w stanie się otworzyć. Jest to bezcenne, bo czasami tylko wtedy terapeuta/ka może im pomóc. Należy podkreślić, że w arteterapii nie trzeba mieć żadnych uzdolnień w kierunku określonej dziedziny sztuki, to nie ma znaczenia. Działanie terapeutyczne ma sam proces twórczy.

Podstawowe funkcje arteterapii:

• korekcyjna – odzyskanie równowagi psychicznej, rozładowanie frustracji, zmniejszenie lub unicestwienie lęków, wyleczenie depresji, ułatwienie komunikacji z innymi ludźmi, budowanie pozytywnego nastawienia do świata, zmniejszenie poziomu agresji, podniesienie samooceny, itp.;
• edukacyjna – wzbogacenie życia wewnętrznego, zdobycie nowych umiejętności, poszerzenie wiedzy;
• rekreacyjna – zajęcia z arteterapii są sposobem na spędzenie wolnego czasu, formą relaksu.

W ramach arteterapii stosowane są różne techniki artystyczne – ceramika, decoupage, transfery, zdobienie z szablonami, struktury na ścianach, malowanie, tworzenie zegarów, szafek na klucze, ozdób świątecznych, robienie projektów graficznych, kompozycji i dobór kolorów, zdobienie mebli i in. Warto wymyślać nowe formy zajęć i wprowadzać nowe techniki, żeby uczestnicy i uczestniczki mogli poznać ich jak najwięcej. W ten sposób identyfikują i rozwijają swoje umiejętności, mogą określić potrzeby dalszego kształcenia lub rozwijać je jako hobby.

Na każdych zajęciach pokazywane są nowe techniki, ale na prośbę uczestników i uczestniczek wracamy do niektórych technik, kończymy prace rozpoczęte na poprzednich zajęciach lub stosujemy te same techniki do zdobienia różnych przedmiotów. Ważne, żeby dopytywać o potrzeby. W momencie kiedy mają dużo prac rozpoczętych wybierają nad czym chcą pracować. Powstało takie miejsce, gdzie każdy przychodzi i zabiera się za to nad czym wcześniej pracował, każdy robi co innego, tylko gdy wprowadzane są nowe techniki, wtedy wszyscy robią to samo.

Nie ma obowiązku przychodzenia na wszystkie zajęcia, każde mogą być odrębną całością, ale nawet gdy ktoś przyjdzie po dwóch tygodniach i chce kończyć pracę z ostatnich zajęć, na których był, to może to robić.

Najważniejsze jest, że wszyscy siedzą przy jednym stole, rozmawiają ze sobą, opowiadają o sobie, poznają się. W zajęciach uczestniczą nie tylko osoby uczestniczące w programie housing first, ale również osoby z zespołu. Dla wszystkich te zajęcia mają charakter relaksacyjny i terapeutyczny. Są bardzo wyciszające. Uczą też współpracy, osoby nawzajem pomagają i podpowiadają sobie jak co robić. Czasem jedna z osób pomaga wszystkim w czymś co jej wychodzi najlepiej. Niektóre utwory wymagają zaangażowania grupy, jak np. tworzenie strukturalnych mandali na ścianie.

– wiele z osób, które mają doświadczenie kryzysu bezdomności nie umie/nie ma zwyczaju przygotowywać sobie posiłków. Często odżywiają się w sposób, w jaki odżywiali się na ulicy – niezdrowo, byle co, jak np. zupki chińskie.

Dlatego propozycja zajęć z gotowania powinna dotyczyć prostych, zdrowych, tanich posiłków, z pokazaniem tak wydawałoby się prostych czynności jak zrobienie jajecznicy włącznie (wiemy, że niektóre osoby nie umieją nawet tego).

Program zajęć konstruowany jest na bieżąco, wynika z obserwacji i informacji od osób uczestniczących, które czasem potrzebują bardzo podstawowych informacji (nt. narzędzi, przypraw, czynności jak oddzielanie żółtka i in.). Zakładając przygotowanie jakichś potrwa, należy zawsze wziąć pod uwagę, że nie wszystkie elementy jej przygotowania mogą być jasne. Kluczowe jest nauczenie korzystania z przepisów kulinarnych – warto przez kilka przejść wspólnie i wytłumaczyć co oznaczają poszczególne nazwy produktów, czy koniecznych czynności. Można zaopatrzyć osoby uczestniczące w wydruki konkretnych przepisów lub nawet książkę kucharską, kiedy już będą wiedzieć jak korzystać z instrukcji.

Ważnym aspektem tych zajęć jest współpraca, osoby dzielą się wiedzą i umiejętnościami, jest dużo współpracy. Opowiadają o swoich gustach i preferencjach. Przygotowują posiłki, które zabierają sobie do domu. W miarę nabywania umiejętności, można namawiać osoby do gotowania większych ilości, pakowania w słoiki i np. umieszczania w jadłodzielniach.